‘’Stil maar, je hoeft niet te huilen, er is niks om je zorgen over te maken, mama is bij je.’’

De goed bedoelde, troostende woorden van een ouder. Echter hebben deze woorden vaak een negatieve impact op het kind en zijn of haar volwassen leven. We zijn er ons vaak niet van bewust, maar met bovenstaand citaat, ontken je de gevoelens van een kind. 

Door allereerst aan te geven dat huilen niet nodig is, geef je aan dat de manier van gevoelens uiten, niet juist is (waarom vinden de meeste volwassenen het zo moeilijk om te huilen in het bijzijn van een ander?). Als tweede geef je aan dat de zorgen die het kind al dan niet heeft, ongegrond zijn (waarom zijn wij als volwassene zo geneigd om onze zorgen weg te drukken?) en hiermee creëer je het oordeel: je zorgen maken is slecht. Daarnaast geef je aan met ‘mama is bij je’, dat jij als ouder het verdriet zou kunnen wegnemen. Hierdoor diskwalificeer je het verdriet van het kind.
Niet alleen in de opvoeding is dit een veelgemaakte fout, maar ook in vriendschappelijke sferen wordt deze manier van troosten vaak ingezet. ‘Het komt wel goed’, ‘Maak je geen zorgen’, ‘Je voelt je straks vast beter’.
Ik geloof dat deze manier van troosten voortkomt uit eigen ongemak, niet weten hoe te reageren, het moeilijk vinden om iemand anders verdrietig te zien, het willen wegnemen van negatieve emoties van je dierbare. Mogelijk omdat de negatieve gevoelens van de trooster ook niet erkend zijn in de jeugd. 
De kunst is om niet de negatieve gevoelens van de ander te willen wegnemen, maar om de gevoelens te ERKENNEN. Te laten merken dat je ZIET dat iemand verdrietig is en je dit naar voor iemand vindt en er vervolgens niks mee te hoeven doen, er gewoon te laten zijn. De woorden; “Ik zie dat je verdrietig bent, wat vervelend voor je’ zijn de sleutel naar acceptatie en verwerking. 
De reden dat ik dit met jullie deel, is omdat ik merk hoe tekenend deze manier van troosten kan zijn en ik ook heb gemerkt dat veel mensen hier niet bewust van zijn. Juist daarom vind ik het belangrijk dat dit bij mensen onder de aandacht wordt gebracht. We zijn zo geneigd om andermans gevoelens over te nemen en denken dat we hier iets mee moeten, het moeten oplossen of wegnemen. Echter houden we hiermee de cirkel in stand, we geven ONBEWUST af dat nare gevoelens niet goed zijn, we oordelen erover. Als we dit signaal blijven afgeven aan kinderen, vrienden, partners etc. zullen deze patronen niet doorbroken worden. Troost met aandacht, erken emoties van anderen, verder hoef je er niks mee.